Opis
Kiedy w lesie zapada zmrok, atmosfera staje się tajemnicza, pełno tam pytań do odpowiedzenia i ciekawostek do sprawdzenia…
Senną atmosferę przerywają jednak pewne dźwięki…
Ciekawi Was, kto je wydaje?
To popielica, niewielki gryzoń o wielkich, błyszczących oczach, jasnym futerku na brzuszku i ciemnym na grzbiecie.
Zwinięta w kłębek popielica potrafi przespać w norce całą zimę (mniej więcej od listopada do kwietnia) a latem poznawać bardzo aktywnie okolice.
Nasza bohaterka właśnie latem nie mogła zasnąć, więc trudno jej się dziwić, że szukała na to wszelkich sposobów i miejsc.
Mieszkańcy lasu dziwili się początkowo bardzo, kiedy znajdywali ją w różnych miejscach u siebie w domu… śpiącą.
Pojemnik na marchewkę u Królika sprawdził się doskonale, szuflada z krawatami Rudzika także zaskakująco było wygodna, poroże Jelenia, to dopiero eksperyment!
Mieszkańcy Zielonego Lasu nie byli zachwyceni pomysłami popielicy i stanowczo zaprotestowali jej działaniom, zakazując jej spania w ich domach, aż w końcu popielica zniknęła.
Zaniepokojone zwierzęta zaczęły jej szukać, ale nigdzie jej nie było.
Mały gryzoń wyprowadził się do Szarego Lasu, gdzie mieszkał nikt inny jak zły Wilk.
Zakończenie historii małej Popielicy jest zaskakujące, wzruszające i mocno chwyta za serce.
Potrzeba bezpieczeństwa, bliskości, troska i przyjaźń i ich moc to filary tej opowieści.
To książka idealna dla małych Czytelników, którym trudno spać we własnym łóżku i czują się bezpieczniej w łóżku na przykład swoich rodziców.
W ciepłym i otulającym zrozumieniem klimacie ilustracji, przygaszonym świetle i dźwiękach wieczora można szeptem dziecku przeczytać tę książkę, która jest wspaniałą lekturą na dobranoc, ale i także wyśmienitym pretekstem do rozmowy z dzieckiem.
