Opis
Wiosna zachwyca, wyostrza nasze zmysły.
Czuć ją na policzkach dzięki słońcu, które nieśmiało jeszcze się wita z nami, czuć ją w zapachu budzących do życia się roślin.
Słychać ją w pierwszych śpiewach ptaków, których piosenek nuty wpadają same do ucha.
Gdyby tak mieć na imię Wiosna…
Ta opowieść jest jak baśń, pisana językiem, który doskonale do niej pasuje.
Bahar, czyli Wiosna urodziła się w Turcji w czasach bardzo konserwatywnych, mimo to rodzice wychowywali ją w dużej wolności i otwartości.
Astrolog wywróżył jej z gwiazd ” życie pełne wędrówek i dalekich podróży.”
Tata pozwalał jej chodzić do szkoły, udało się jej nawet realizować swoją pasję, czyli oddawać kaligrafii w skryptorium mistrza Abdala.
Można tylko sobie wyobrazić, jak zawalił się Wiośnie świat, gdy tata jej oznajmił pewnego dnia po odejściu Mistrza z nakazu sułtana, że „ślęczenie nad kaligrafią nie jest stosownym zajęciem dla dziewczynki z szacownej rodziny stambulskich kupców. Powinna nauczyć się haftów, , wyrabiania ciasta cienkiego jak bibuła i zawijania farszu…”
To wydarzenie zmieniło przyszłość Bahar i otworzyło drogę do dalekiej podróży do Lechistanu.
W trakcie czytania kilkukrotnie Czytelnik napotyka pytania: o czym jest opowieść i o kim jest opowieść, pojawiają się one we właściwych momentach i podkreślają zmiany, jakie zachodzą w sercu, umyśle Bahar oraz nadają znaczenie celom jej wędrówki.
Ilustracje są utrzymane w stonowanym kolorze, w harmonii z tekstem opowiadają tę samą opowieść, co więcej, gdzieniegdzie widać ślady po atramencie, zamalowaną na niebiesko literkę „o”,bądź fragment kaligrafii arabskiej.
To wszystko powoduje, że można w niej odnaleźć spokój i harmonię z akcentem na tolerancję różnych postaw życiowych i kulturowych.
