Opis
Takie okładki pamięta się długo. Ten obraz jest wart tysiąca słów. Można się wpatrywać i wpatrywać, snuć opowieść o bohaterce, nawet jeszcze przed zajrzeniem do środka. Po chwili ośmieliłyśmy się zajrzeć i….zobaczyłyśmy jakby podwodną, niebieską łąkę. Pomysł graficzny, przeplatanie się głównie barwy czerwonej, żywiołowej, pełnej energii z kojącym, chłodnym i zrównoważonym niebieskim idealnie komponuje się z opowieścią. Te barwy tańczą z emocjami! Dosłownie! Bohaterka Jumi „kiedy się denerwowała, a złościła się często, jej kręcone czerwone loki zaczynały obracać się szybciej i szybciej, aż świat zaczynał kręcić się Jumi przed oczami, a jej stopy odrywały się od ziemi i dziewczynka wznosiła się wysoko.” Przez to, co się działo z dziewczynką wszyscy uciekali od niej, co czyniło ją baaardzo samotną i opuszczoną. Trudno było jej zrozumieć, że ktoś może myśleć inaczej niż ona, czuć inaczej. Złość dawała jej pewnego rodzaju niezniszczalną siłę, która ciągle przywoływała Jumi i nie pozwalała jej zrezygnować z siebie. Bohaterka chciała być tak jak inne dzieci, cieszyć się, jeść lody i zlizywać z rąk słodki krem. Punktem zwrotnym okazało się spotkanie Jumi z Pawełkiem, który trzymał niebieski balonik. Dziewczynka zapragnęła go mieć. Balonik uciekł z ich rąk! Włosy Jumi ponownie zaczęły się kręcić, jednak z siłą, której do tej pory nie znała. Dotarła nad wodę niesiona energią złości. „Płakała, płakała, w otoczeniu ryb i innych morskich stworzeń.” Przeszła metamorfozę, zaczęła czuć coś nowego, innego, coś, co zapoczątkowało zmianę. Jumi przejęła symbolicznie kontrolę nad swoimi włosami, wiążąc je w warkocze. Dzięki temu nadal mogły informować ją o złości, gdy delikatnie podskakiwały na głowie, jednak nie były już sprawcami zniszczeń.
Koniecznie sprawdźcie zakończenie!
