Coppelia. Bajki baletowe

„– Dzień dobry! – krzyknęła w kierunku okna.
Czytająca ani drgnęła.
– Dzień dobry! – krzyknęła jeszcze głośniej Swanilda.
Znowu żadnej reakcji.

Dziewczyna wzruszyła ramionami i już miała odejść, kiedy dobiegły ją dźwięki harmonii grającej walca.
Pomyślała, że może to jest sposób na zwrócenie uwagi obojętnej pannicy i zatańczyła w takt muzyki.
Wirując w walcu, obserwowała wciąż okno i postać z książką.
I chociaż Swanilda tańczyła lekko i wdzięcznie (ktoś z przechodniów zaczął nawet bić brawo), dama w oknie nie zaszczyciła jej popisów nawet jednym spojrzeniem”.